Η κουλτούρα ενός τόπου είναι απόλυτα συνυφασμένη με την γαστρονομία, γι αυτό και πάντα οι επισκέπτες μιας περιοχής το πρώτο πράγμα που θέλουν να δοκιμάσουν είναι η τοπική κουζίνα. Η κουζίνα της Ιθάκης συνδυάζει τις δυτικές επιρροές με το λιτό ελληνικό στοιχείο, ενώ όντας κυρίως σπιτική και παραδοσιακή, αποτελεί ένα εξαίρετο δείγμα μεσογειακής διατροφής. Απ’ την άλλη πλευρά, τα τοπικά προϊόντα που χρησιμοποιούν οι νοικοκυρές του νησιού προσδίδουν  πολυπλοκότητα και ιδιαιτερότητα στις τοπικές γεύσεις.

 Το εκπληκτικής υφής αγουρέλαιο, το ντόπιο καλό κρασί, τα ζωϊκά προϊόντα, κρέατα και ψάρια πρωτοστατούν στην τοπική μαγειρική, ενώ η μεγάλη ποικιλία σε χόρτα και ντόπια λαχανικά, όπως αγκινάρες, αγριόχορτα, λάπατα, ραδίκια, βλήτα, σέσκλα, οβριές  και ψιλικά από τα περιβόλια του νησιού για τις εξαίσιες λαχανόπιτες, κάνουν τη διαφορά. Παράλληλα, υπάρχει μια σαφής προτίμηση στα μυρωδικά,  λ.χ. στο σάψυχο, ένα είδος μαντζουράνας, που φύεται αποκλειστικά στην Ιθάκη και χρησιμοποιείται σε μια πλειάδα φαγητών, ή ακόμα στις καυκαλίθρες, τον μαϊντανό, τον μάραθο και τον άνιθο, τη ρίγανη, το φασκόμηλο και το θρούμπι, χωρίς να ξεχνάμε την αρμπαρόριζα (μπαρμπαρόζα), που υπάρχει σχεδόν σε κάθε κήπο και αρωματίζει τα αναρίθμητα γλυκά του κουταλιού. Το εξαιρετικό παρθένο ελαιόλαδο, από τα πιο σημαντικά προϊόντα του νησιού, ρέει άφθονο σε κάθε ντόπιο φαγητό, κυρίως σε σούπες, λαδερά και λαχανικά, ενώ οι Ιθακήσιοι μπορούν επίσης να περηφανεύονται για το καλό κρασί από τα αμπέλια τους, όπως και για το εξαιρετικής ποιότητας μέλι τους.

Το εξαιρετικό παρθένο ελαιόλαδο, από τα πιο σημαντικά προϊόντα του νησιού, ρέει άφθονο σε κάθε ντόπιο φαγητό, κυρίως σε σούπες, λαδερά και λαχανικά, ενώ οι Ιθακήσιοι μπορούν επίσης να περηφανεύονται για το καλό κρασί από τα αμπέλια τους, όπως και για το εξαιρετικής ποιότητας μέλι τους.

Εξάλλου, στη μαγειρική των Επτανήσων η ενετική κυρίως επιρροή, που έχει προσδώσει στο φαγητό κοσμοπολίτικο και γκουρμέ χαρακτήρα, είναι εμφανής. Μεγάλος αριθμός φαγητών στην Ιθάκη διατηρούν ακόμα  και σήμερα το αρχικό, ιταλικό όνομά τους, όπως το μπουργέτο, το σαβόρο, η πουλέντα, το σοφιγάδο,  η τσιτσιμπύρα –ανθρακούχο αναψυκτικό που εκλείπει, δυστυχώς, σήμερα από το νησί –οι πολπέτες, το τουμάτσι, οι καστανιόλες  κ.ά.  Επίσης, εξέχουσα θέση στα τοπικά μενού έχει το κοτόπουλο στην τσερέπα ή τσερεπάτο, που  θεωρείται δείγμα  μοναδικό του γαστρονομικού παράδεισου του νησιού.

  Όσον αφορά στα γλυκά,  η ντόπια ροβανή με μέλι, λάδι και ρύζι,  οι δάκτυλοι (χουρμάδες ή γκουρμάδες), τα κατιμάρια, τα μουστοκούλουρα, οι μαρμελάδες και τα γλυκά του κουταλιού, ο σιμιγδαλένιος χαλβάς, η φανουρόπιτα και η τρούφα,  με κύρια υλικά τους το μέλι, το λάδι και το μούστο από τα αμπέλια, αποτελούν για τον επισκέπτη πραγματικούς γλυκούς πειρασμούς.