Η Μονή των Ταξιαρχών Ιθάκης βρίσκεται πάνω από το Περαχώρι στην περιοχή Βουνί. Μετά από απόφαση των Δημογερόντων τον Οκτώβριο του 1622, χτίστηκε στην θέση προϋπάρχουσας ομώνυμης εκκλησίας με τις προσφορές (γης, ζώων και προϊόντων) των κατοίκων. Αποτελούνταν από τον Ναό, το Ηγουμενείο και τα κελιά. Μέχρι και το 1898 η Μονή ηγουμενευόταν από αξιόλογης μόρφωσης Ιθακήσιους ηγούμενους. Από το 1910 και ύστερα η Μονή παρακμάζει. Παρά τις φιλότιμες προσπάθειες του Ιερέα Σπυρίδωνα Βλησμά, οι καιροί που ακολούθησαν ήταν δύσκολοι, ενώ το τελειωτικό χτύπημα ήρθε από τους σεισμούς του 1953 που ισοπέδωσαν τη Μονή. Οι Περαχωρίτες με την επιμονή και τη φιλοτιμία τους, άλλοι με την προσωπική τους εργασία και άλλοι με την οικονομική τους ενίσχυση, έστησαν ξανά την εκκλησία και ένα κελί λίγα χρόνια μετά.

Το Μοναστήρι ανέκαθεν ήταν σημείο αναφοράς για τους Περαχωρίτες. Πανηγύριζε τρεις φορές το χρόνο (της Αναλήψεως, 13 Ιουλίου και 8 Νοεμβρίου) και κατά τους θερινούς μήνες ακολουθούσε πάντα γλέντι, κατά το είθισται των Περαχωριτών. Ξακουστές είναι ακόμη οι «Πρωτομαγιές» στο Μοναστήρι με χορό στο αλώνι, κάτω από τον ίσκιο των καστανιών. Στις μέρες μας, το Μοναστήρι εξακολουθεί να πανηγυρίζει όπως παλιά, με τη γνωστή Περαχωρίτικη «γαλαντομία και αλεγρία»