Αρχική > Πολιτισμός & περιβάλλον > Εκκλησίες, ξωκλήσια & μοναστήρια
Ι. Ν. Αγίου Ραφαήλ
Αρχική > Πολιτισμός & περιβάλλον > Εκκλησίες, ξωκλήσια & μοναστήρια
Ι. Ν. Αγίου Ραφαήλ
Ο Ιερός Ναός του Αγίου Ραφαήλ θεμελιώθηκε το 1978 και εγκαινιάστηκε στις 6 Ιουλίου του 1980, στον τόπο που βρισκόταν το σπίτι του Αγίου, δίπλα στην αιωνόβια ελιά, γνωστή στους ντόπιους ως «η ελιά του Λάσκαρη»[1].
Ο αρχιτέκτονας του Ναού Μάκης Γ. Δευτεραίος, σε σχόλιο του για την ιστοσελίδα του Δήμου Ιθάκης, αναφέρει σχετικά: «Κατά τη γνώμη μου η Εκκλησία ως φορέας και ως κτήριο θα πρέπει να επιτρέπει την πραγματοποίηση και άλλων εκδηλώσεων […] γενικότερου κοινωνικού ενδιαφέροντος. Όταν […] διαπίστωσα ότι οι σκέψεις μου αυτές αντιμετωπιζόταν με κατανόηση και ενδιαφέρον, δέχτηκα να αναλάβω την μελέτη του έργου. Ήταν Άνοιξη του 1977.
Η ιδέα της κάτοψης πηγάζει από τις πιο πάνω σκέψεις. Ο ναός λόγω του σχήματος της κάτοψής του και του τρόπου κατασκευής του έχει καλή ακουστική. Ο φυσικός φωτισμός γίνεται άμεσα, σε τρόπο που να είναι ο Ναός άπλετα φωτισμένος, χωρίς ο εκκλησιαζόμενος να βλέπει ανοίγματα. Ίσως το σχήμα αυτής της εκκλησίας να ξεφεύγει από τα καθιερωμένα «να ξενεύει» κάπως. Όμως πιστεύω ότι κάθε εποχή, πρέπει να έχει την δική της τεχνοτροπία μέσα στο πλαίσιο της κοινωνικής και τεχνικής εξέλιξης».
Ο Ναός, πέρα από το ιδιαίτερο σχήμα του και την αρχιτεκτονική πρόβλεψη για καλή ακουστική και επαρκή φυσικό φωτισμό, διαθέτει αξιόλογο ξυλόγλυπτο τέμπλο του 17ου αιώνα, το οποίο προέρχεται από τον Ιερό Ναό Κοιμήσεως της Θεοτόκου, που βρίσκεται επίσης στο Περαχώρι και ελειτουργείτο μέχρι το 1953, οπότε χτυπήθηκε και καταστράφηκε από τους σεισμούς.
Η μνήμη του μαρτυρικού θανάτου του Αγίου Ραφαήλ στις Καρυές της Λέσβου το 1463 τιμάται την Τρίτη του Πάσχα και η μετακομιδή των λειψάνων του στην Ιθάκη την πρώτη Κυριακή μετά τις 3 Ιουλίου. Την ημέρα αυτή πανηγυρίζει το νησί, ενώ το απόγευμα λιτανεύονται τα τίμια λείψανα στο Βαθύ.
[1] Ο Άγιος Ραφαήλ γεννήθηκε το 1410 στην περιοχή Μύλοι του Περαχωρίου και το κοσμικό του όνομα ήταν Γεώργιος Λάσκαρης ή Λασκαρίδης. Διετέλεσε ιερέας στο ναό του Αγίου Δημητρίου του Λουμπαρδιάρη στην περιοχή της Ακρόπολης των Αθηνών και στη συνέχεια χειροτονήθηκε Αρχιμανδρίτης στην Κωνσταντινούπολη. Μετά την πτώση της Κωνσταντινούπολης μετέβη στη Λέσβο όπου έγινε ηγούμενος στο μοναστήρι των Καρυών της Θέρμης, στο οποίο μαρτύρησε τον Απρίλιο του 1463. Τον Ιούλιο του 1971 έγινε, με λαμπρή υποδοχή, η μετακομιδή μέρους των Ιερών Λειψάνων του στην Ιθάκη.