Ιθάκη, Προσκύνημα…
Ο πολιτισμός ενός τόπου συνδέει την τέχνη με τη πίστη του. Ειδικά στα Επτάνησα, όπου η Τέχνη διαφοροποιήθηκε ιδιαίτερα δημιουργώντας δική της Σχολή, την Επτανησιακή, το θρησκευτικό συναίσθημα αποτυπώθηκε με μοναδικό τρόπο σε εικόνες, εκκλησίες, ξωκκλήσια, τέμπλα και καμπαναριά, ήδη από την μεταβυζαντική περίοδο έως και σήμερα.
Είναι πολλά τα θρησκευτικά μνημεία της Ιθάκης κι αυτό την καθιστά ελκυστική για κάθε επισκέπτη, ανεξαρτήτως θρησκείας, καθώς μεταβάλει τους προσκυνηματικούς τόπους σε πολιτισμικά μνημεία. Ειδικά σε ένα τόπο τόσο πνευματικό, όσο η Ιθάκη, ο επισκέπτης θα βρει πολλές γωνιές να προσευχηθεί, να διαλογιστεί, αλλά και να θαυμάσει.
Η μετανάστευση των κατοίκων του νησιού στα πέρατα της γης, αλλά και η ναυτοσύνη δυνάμωσε την πίστη τους. Αναπολώντας, σαν άλλοι Οδυσσείς, την μικρή πολύτιμη πατρίδα τους συνέβαλαν με την αμέριστη βοήθειά τους να χτιστεί ένας εντυπωσιακός αριθμός από λαμπρές εκκλησίες στο κέντρο κάθε οικισμού και στην πρωτεύουσα, αλλά και πολλές, μικρότερες, απόμακρες, ανάμεσα στη φύση. Είναι τα ξωκκλήσια μας, που στέκονται ακοίμητοι φρουροί μας, στις πιο πανοραμικές γωνιές της Ιθάκης.
Πνευματικό κέντρο της Ιθάκης είναι το μοναστήρι της Παναγίας των Καθαρών με την θαυματουργή εικόνα της Γέννησης της Θεοτόκου. Επάνω ψηλά στο Νήριτο, το μοναστήρι της Παναγιάς έχει ολάνοιχτες τις πόρτες του στους προσκυνητές, ενώ το ψηλό καμπαναριό ορθώνεται κάτασπρο σινιάλο στ’ ανοιχτά πελάγη, νοερά ορατό απ’ όλες τις γωνιές του κόσμου, όπου έχουν σκορπίσει οι Ιθακήσιοι.